dinsdag 15 mei 2018

Goed, maar niet bekend

s ‘Avonds laat zag Chris Sommer een prachtige, jonge kunstenares op tv die, in het bijzijn van Humberto Tan en enkele andere bekende tafelgasten, een lied voordroeg. Het lied werd a capella gezongen; zonder begeleiding, maar met vuur, emotie en onmiskenbaar talent. Met open mond werd de jongedame bewonderd - niet alleen door het publiek aan tafel, maar ook door de goudsmid zelf. Wat een stem, wat een expressie en wat een bizar goede voordracht.

Toen Chris een paar weken later met Humberto de voorbereidingen voor een expositie aan het doornemen was, sprak hij de man aan over dit opvallende talent. Humberto knikte en zei dat ze inderdaad goed was, maar vuurde ook meteen een wedervraag op de kunstenaar af: “en ken je haar naam?”. Nee, moest Chris toegeven. De naam was hem ontgaan. En dat gold voor iedereen overigens. Iedereen vond haar geweldig; iedereen was aan haar lippen gekluisterd geweest tijdens het optreden, maar niemand herinnerde zich hoe de jonge zangeres heette. Ze is bijzonder goed, maar niet bekend
Nu gaat het in het leven niet perse om bekend worden. Genieten van je werk is goed, zelfs als jij de enige bent die dat doet. En wie weet was de anonieme zangeres dolgelukkig met haar onbekende status. Echter, als ze nu een single zou uitbrengen, dan ben ik vrij zeker dat Chris die onbewust over het hoofd zou zien en dus niet zou kopen. Oftewel: mocht je ooit met het uitoefenen van jouw vak je brood wilt verdienen, dan zul je toch naam moeten maken onder je publiek.

Bekend worden is niet eenvoudig. Kijken we terug in de geschiedenis van een aantal kunstenaars, dan zien we dat hun naamsbekendheid, gezondheid en financiële status, vaak niet bepaald stabiel zijn geweest. Rembrandt was tijdens zijn leven super bekend en stierf uiteindelijk ellendig en arm. Vincent van Gogh was niet bekend, maar trof hetzelfde noodlot en stierf in schamele omstandigheden. Marc Chagall was bekend en mocht leven tot zijn 97e en dat alles in geluk, gezondheid en success. Abraham Bloemaert werd 87, was bekend, (invloed)rijk en had een dijk van een gezin. De schilderacademie die hij had opgericht zou tot zeker 250 jaar na zijn dood een stempel drukken op de Nederlandse schilderkunst. Al met al reden te mogen sterven als rijk en voldaan man. Kijken we naar Steve Jobs dan zien we ook succes, zij het met een ietwat bittere nasmaak. Op zijn sterfbed zei de man: “geld en succes zijn niet het belangrijkste. Relaties wel”.

Sleutelfactoren voor het economische, sociale en algemene succes van de ondernemer, ZZP’er en/of kunstenaar is een gezonde groei in persoonlijke competenties. In het boek ‘Meesterschap’ hebben Chris en ik een uitgebreid overzicht gegeven van hoe je jezelf van student tot professional, van professional tot reisgezel en uiteindelijk van reisgezel tot meester en kunstenaar kunt ontwikkelen. Daarnaast hebben we een beroep gedaan op de psychologie en aangetoond dat in ieder mens een diep verlangen schuilt te groeien in zijn of haar unieke talenten. De vraag die dan komt opborrelen is wat je nu moet doen als je mooie talenten bij jezelf hebt onderscheden, maar nergens de gelegenheid kan vinden deze regelmatig in te zetten en zo je beoogde, professionele groei te verwezenlijken. Het worden van een ‘vak-volwassenen’, oftewel professional, vergt pakweg 5000 uur aan oefening. Waar vind je de klant die jou een opdracht geeft en je daarmee uitdaagt het beste uit jezelf te halen?



Geen opmerkingen:

Een reactie posten